The project represents the interior of a film set in the year 2050, depicting a story where the sun has died. Within a shelter, people strive to survive by producing artificial solar energy. The artificial sun symbolizes hope for humanity. However, they face a world where both good and bad events converge. While the interiors evoke a sense of brightness and safety within the shelter, the external world is dark and fraught with threats. These contrasts serve as a central theme in the film, reflecting the internal conflicts of individuals and their struggles with the outside world. The primary inspiration draws from organic forms that evoke a sense of shelter and security according to evolutionary psychology.
Proje, 2050 yılında güneşin öldüğü bir hikâyeyi temsil eden bir filmin iç mekânıdır. İnsanlar, bir sığınak içerisinde yapay güneş enerjisi üreterek hayatta kalmaya çalışıyor. Yapay güneş, insanlar için umudu temsil ediyor.Ancak, yaşanan sorunlarda iyi ve kötü olayların bir araya geldiği bir dünya ile karşı karşıyalar. İç mekânlar aydınlık ve güvenli bir sığınak hissi uyandırırken, dış dünya ise karanlık ve tehditlerle doludur. Bu zıtlıklar, filmde merkezi bir tema olarak işlenir ve insanların içsel çatışmalarını ve dış dünya ile olan mücadelelerini yansıtır. Ana ilham kaynağı, evrimsel psikolojiye göre sığınmak-güvenme hissi yaratan organik formlar kullanılır.
#safety #relaxation #shelter #hope #disaster management
